Sinds de afsluiting van het Haringvliet in 1970 is het gebied sterk veranderd. Het terugvallen van de getijdenwerking zorgde voor het verdwijnen van brede slikoevers met dagelijkse overstromingsinvloeden. Vooral in de laatste 15 jaar zien we nieuwe veranderingen die horen bij het nog steeds voortschrijdende proces naar een nieuw landschapsecologisch evenwicht.
Mede in relatie met inrichtingsprojecten als de Noordwaard en de Turfzakken, maar ook voor een goede beoordeling van Natura 2000, is de vraag actueel in hoeverre de Brabantse Biesbosch nog als een echt zoetwatergetijdengebied (of intergetijdengebied) functioneert of dat juist het karakter van een laaglandrivier dominant is geworden. In welke richting ontwikkelt het huidige Biesboschsysteem zich, en waar moeten inrichtingsplannen en beheer rekening mee houden?
Gefinancierd door het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie en in samenwerking met SBB heeft Bureau Drift hiertoe een verkenning uitgevoerd, met hulp van gebiedskenners en experts en vanuit een gerichte veldstudie in enkele voorbeeldgebieden.